مادر ها وقتی حامله هستند، با احتیاط می نشینند و می ایستند. مومن هم حامله و بچه دار است، بچه اش ایمان است، دائما محتاط است، می ترسد که آسیبی به ایمانش برسد و سقط کند. زن حامله وقتی از یک جایی بیفتد بچه اش سقط می شود، مومن هم گاهی یک حرف نا ملایم می زند، ایمانش رو سقط می کند و ایمان انسان از بچه اش عزیز تر است. زنی که پشت سر هم به این طرف و آن طرف می پرد، باور کن که حامله نست، اگر حامله بود یا بچه در بغل داشت، اینطور بی پروا نبود. کسی هم که توی حرفهایش شلنگ تخته خیلی می اندازد، در قضاوتش در مورد این و آن هر چه خواست می گوید، و در اظهار نظر های خودش بی پروا است، و هر چه از دهنش بیرون می آید می گوید، بدان که حامل ایمان نیست.
